Β\'

Αθήνα \'68

η προσοχή
που δώσαμε στα πράματα
έγινε με τον καιρό
το πανωφόρι
της καθημερινής συνήθειας
και τώρα που \'ρχεται η άνοιξη
το κουβαλάμε ακόμα
στους δρόμους της μικρής μας πόλης
λες κι είναι ένα με το σώμα
λες κι είναι
το ζεστό μας τρίχωμα·
καμιά φορά
στα μάγουλα δειλά
ανοίγουνε δυο βούλες
και τότε ελπίζουμε
κι "άιντε ξανά"
στην πόλη αυτή του ήλιου
με τ\' αγάλματα
και τις αρκούδες

ΙΑ\'

άλλη εκδοχή δεν έχω
παίρνοντας τους δρόμους μου
θα φύγω
το "πηγαίνω μακριά, πολύ μακριά"
καμιά φορά
σημαίνει κι "επιστρέφω"